ΠΡΩΤΟΜΑΓΙΑ

Ἦτο ἤδη δεκαεπταέτις, κ᾽ ἐφαίνετο νὰ εἶναι εἴκοσιν ἐτῶν, ἐν ὑπερακμῇ ρώμης καὶ καλλονῆς, ὁμοία μὲ τὴν Πρωτομαγιάν, τὸ κορύφωμα τοῦτο τῆς ἀνοίξεως, τὴν ἑτοίμην νὰ παραδώσῃ τὰ σκῆπτρα εἰς τὸ ἀδυσώπητον καὶ δρεπανοφόρον θέρος-ἔρος.Aλ. Παπαδιαμάντης

ΠΡΩΤΟΜΑΓΙΑ

Ήτο ήδη δεκαεπταέτις, κ’ εφαίνετο να είναι είκοσιν ετών, εν υπερακμή ρώμης και καλλονής, ομοία με την Πρωτομαγιάν, το κορύφωμα τούτο της ανοίξεως, την ετοίμην να παραδώση τα σκήπτρα εις το αδυσώπητον και δρεπανοφόρον θέρος-ερος.”

Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης, 

''η Άνοιξη'' Ε. Γονατάς

Επαμεινώνδας Χ . Γονατάς''Η Άνοιξη''

Ένα πουλί βγήκε απ' τον κρυψώνα του, τίναξε τα χώματα απ' τις φτερούγες του και μου είπε: «Ακόμα λίγο, κι η άνοιξη αυτό το χρόνο θα 'μενε κρυμμένη στη γη».

''ΤΡΕΛΗ ΡΟΔΙΑ'' Οδυσσέας Ελύτης

 τρελή ροδιά

ΤΟ ΠΟΙΗΜΑ είναι γεμάτο από αισθήματα αισιοδοξίας και εικόνες της ελληνικής φύσης, που μέσα στη φαντασία του ποιητή συμπλέκονται με τη μόνιμη εικόνα μιας τρελής ροδιάς. Αυτή βρίσκεται στο επίκεντρο κάθε στροφής. Στη μεταμορφωτική της δύναμη αποδίδει ο ποιητής ό,τι βλέπει γύρω του και ό,τι αισθάνεται. Αλλά και η ίδια η ροδιά συχνά μεταμορφώνεται με τη δύναμη της φαντασίας του ποιητή.

Πρωινό ερωτηματικό
κέφι à pleine haleine*

	Σ' αυτές τις κάτασπρες αυλές όπου φυσά ο νοτιάς Σφυρίζοντας σε θολωτές καμάρες, πέστε μου είναι η τρελή ροδιά Που σκιρτάει στο φως σκορπίζοντας το καρποφόρο γέλιο της Με ανέμου πείσματα και ψιθυρίσματα, πέστε μου είναι η τρελή ροδιά
5	Που σπαρταράει με φυλλωσιές νιογέννητες τον όρθρο Ανοίγοντας όλα τα χρώματα ψηλά με ρίγος θριάμβου;
	Όταν στους κάμπους που ξυπνούν τα ολόγυμνα κορίτσια Θερίζουνε με τα ξανθά τους χέρια τα τριφύλλια Γυρίζοντας τα πέρατα των ύπνων τους, πέστε μου είναι η τρελή ροδιά
10	Που βάζει ανύποπτη μες στα χλωρά πανέρια τους τα φώτα Που ξεχειλίζει από κελαηδισμούς τα ονόματά τους, πέστε μου Είναι η τρελή ροδιά που μάχεται τη συννεφιά του κόσμου;
	Στη μέρα που απ' τη ζήλια της στολίζεται μ' εφτά λογιώ φτερά Ζώνοντας τον αιώνιον ήλιο με χιλιάδες πρίσματα
15	Εκτυφλωτικά, πέστε μου είναι η τρελή ροδιά Που αρπάει μια χαίτη μ' εκατό βιτσιές στο τρέξιμό της Ποτέ θλιμμένη και ποτέ γκρινιάρα, πέστε μου είναι η τρελή ροδιά Που ξεφωνίζει την καινούρια ελπίδα που ανατέλλει;
	Πέστε μου, είναι η τρελή ροδιά που χαιρετάει στα μάκρη
20	Τινάζοντας ένα μαντίλι φύλλων από δροσερή φωτιά Μια θάλασσα ετοιμόγενη με χίλια δυο καράβια Με κύματα που χίλιες δυο φορές κινάν και πάνε Σ' αμύριστες ακρογιαλιές, πέστε μου είναι η τρελή ροδιά Που τρίζει τ' άρμενα ψηλά στο διάφανον αιθέρα;
25	Πανύψηλα με το γλαυκό τσαμπί που ανάβει κι εορτάζει Αγέρωχο, γεμάτο κίνδυνο, πέστε μου είναι η τρελή ροδιά Που σπάει με φως καταμεσίς του κόσμου τις κακοκαιριές του δαί- μονα Που πέρα ως πέρα την κροκάτη απλώνει τραχηλιά της μέρας Την πολυκεντημένη από σπαρτά τραγούδια, πέστε μου είναι η τρε- λή ροδιά
30	Που βιαστικά ξεθηλυκώνει τα μεταξωτά της μέρας;
	Σε μεσοφούστανα πρωταπριλιάς και σε τζιτζίκια δεκαπενταυγούστου Πέστε μου, αυτή που παίζει, αυτή που οργίζεται, αυτή που ξελογιάζει Τινάζοντας απ' τη φοβέρα τα κακά μαύρα σκοτάδια της Ξεχύνοντας στους κόρφους του ήλιου τα μεθυστικά πουλιά
35	Πέστε μου, αυτή που ανοίγει τα φτερά στο στήθος των πραγμάτων Στο στήθος των βαθιών ονείρων μας, είναι η τρελή ροδιά;

---

à αιολογήσετε την απάντησή σας.

Αη- Γιώργης ο Τροπαιοφόρος

Σήμερα, 23 Απρίλη γιορτάζουν οι Γιώργηδες και οι Γεωργίες.
Ποιος ήταν ο Άγιος Γεώργιος του οποίου η μνήμη τιμάται σήμερα και γιατί έγινε κινητή η γιορτή του;
Σύμφωνα με την ορθόδοξη παράδοση, παρόλο που το εορτολόγιο περιλαμβάνει περισσότερες από 50 μορφές με το όνομα Γεώργιος, ο Άγιος που εορτάζεται επίσημα είναι ο Άγιος Γεώργιος ο Μεγαλομάρτυρας και Τροπαιοφόρος.
Ο Άγιος Γεώργιος έζησε την εποχή του αυτοκράτορα Διοκλητιανού στα τέλη του 3ου με αρχές του 4ου αιώνα.
Καταγόταν από τη Μικρά Ασία και συγκεκριμένα την Καππαδοκία και ήταν γόνος αριστοκρατικής οικογένειας και αξιωματικός του ρωμαϊκού στρατού. Η πιο γνωστή απεικόνιση του Αγίου είναι εκείνη που σκοτώνει το δράκο, ο οποίος φρουρούσε το νερό μιας πηγής στη Λιβύη και δεν άφηνε τους κατοίκους να πιουν νερό αν δεν του έδιναν να φάει κάποιον συγχωριανό τους τον οποίο οι κάτοικοι διάλεγαν με κλήρο.
Κάποτε ωστόσο, ο κλήρος έπεσε και στη βασιλοπούλα, την οποία έσωσε ένας νεαρός αξιωματικός πάνω στο άλογό του, φονεύοντας το δράκο με το κοντάρι του.
Ως στρατιωτικός άγιος θεωρείται προστάτης του Πεζικού και του Ελληνικού Στρατού Ξηράς, ενώ γιορτάζεται και  σε άλλες περιοχές της Ευρώπης, αφού ήταν ο Άγιος των Σταυροφόρων και ακόμα και στις μέρες μας είναι ο προστάτης Άγιος της Αγγλίας. Ταυτόχρονα , ο Αϊ-Γιώργης συνδέεται και με τη γεωργία αφού το όνομά του προέρχεται από το ουσιαστικό «γεώργιον» δηλαδή «καλλιεργήσιμο» και η γιορτή του σηματοδοτεί την αρχή της άνοιξης.
Κάποιες χρονιές όμως η γιορτή του μετακινείται όταν πέφτει πριν από το Πάσχα και γιορτάζεται τη δεύτερη μέρα του Πάσχα, για το λόγο ότι τα εκκλησιαστικά τροπάρια του Αγίου Γεωργίου περιέχουν αναστάσιμα λόγια που δεν γίνεται να ψαλλούν πριν από την Ανάσταση.

ΛΑΜΠΡΗ

Ἡ Ἡμέρα τῆς Λαμπρῆς Καθαρότατον ἥλιον ἐπρομηνοῦσε Τῆς αὐγῆς τὸ δροσάτο ὕστερο ἀστέρι, Σύγνεφο, καταχνιά, δὲν ἀπερνοῦσε Τ΄ οὐρανοῦ σὲ κανένα ἀπὸ τὰ μέρη· Καὶ ἀπὸ κεῖ κινημένο ἀργοφυσοῦσε Τόσο γλυκὸ στὸ πρόσωπο τ’ ἀέρι, Ποὺ λὲς καὶ λέει μὲς στῆς καρδιᾶς τὰ φύλλα: Γλυκειὰ ἡ ζωὴ κι ὁ θάνατος μαυρίλα. Χριστὸς ἀνέστη: Νέοι, γέροι καὶ κόρες, Ὅλοι, μικροὶ μεγάλοι, ἑτοιμαστεῖτε· Μέσα στὲς ἐκκλησιὲς τὲς δαφνοφόρες Μὲ τὸ φῶς τῆς χαρᾶς συμμαζωχτῆτε· Ἀνοίξετε ἀγκαλιὲς εἰρηνοφόρες Ὀμπροστὰ στοὺς Ἁγίους καὶ φιληθῆτε· Φιληθῆτε γλυκὰ χείλη μὲ χείλη, Πέστε Χριστὸς Ἀνέστη ἐχθροὶ καὶ φίλοι. Δάφνες εἰς κάθε πλάκα ἔχουν οἱ τάφοι, Καὶ βρέφη ὡραῖα στὴν ἀγκαλιά οἱ μαννάδες. Γλυκόφωνα, κοιτώντας τὲς ζωγραφι- σμένες εἰκόνες, ψάλλουνε οἱ ψαλτάδες· Λάμπει τὸ ἀσήμι, λάμπει τὸ χρυσάφι ἀπὸ τὸ φῶς ποὺ χύνουνε οἱ λαμπάδες· Κάθε πρόσωπο λάμπει ἀπ' τὸ ἀγιοκέρι, Ὁποῦ κρατοῦνε οἱ Χριστιανοί στὸ χέρι. Πηγή: Διονυσίου Σολωμοῦ, Ἄπαντα, τόμος πρῶτος, Ποιήματα, Ἐκδόσεις Ἴκαρος, Θ’ Ἔκδοσις, Ἀθῆναι 2006, σελ. 185-186.

ΑΝΑ-ΣΤΑΣΗ

Από μικρό παιδί έχεις μάθει να προσμένεις την Ανάσταση κι είσαι τυχερός-ή, αφού ανανεώνεις την πίστη σου κάθε χρόνο τέτοιες ημέρες. Στην Ανάσταση να προσβλέπεις και φέτος. Όχι βέβαια την υλική και μόνον, όπως σε έχουν μάθει να σκέφτεσαι. Αν είναι έτσι, τότε ο δρόμος σου είναι αδιέξοδος και η ανάσταση σου είναι κούφια.

Πάρε λοιπόν την ευθύνη των πράξεων σου, μάθε να διοικείς τον εαυτό σου, δώσε στους καημούς σου μια δημιουργική πνοή. Ψάξε βαθιά και νοιώσε το μήνυμα της Σταύρωσης και της Ανάστασης, την εσωτερική Ανάσταση και αναδόμηση του εαυτού, που δεν θα διστάσει να περάσει από τη φωτιά της κάθαρσης, προκειμένου να ξαναγεννηθεί! Για να ζήσει τη ζωή έτσι όπως την έχει επιλέξει και όχι έτσι όπως του την έχουν επιβάλλει οι άλλοι!

ΚΑΛΗ ΑΝΑΣΤΑΣΗ

H ANOIΞΗ, ΑΚΡΩΤΗΡΙ ΘΗΡΑΣ 1613 π.Χ

Η τοιχογραφία της Άνοιξης στο Ακρωτήρι της Σαντορίνης

Ένας ύμνος στη φύση και την ομορφιά της, η τοιχογραφία της Άνοιξης, η μόνη που βρέθηκε ολόκληρη να κοσμεί τους τοίχους ενός δωματίου του προϊστορικού οικισμού του Ακρωτηρίου στη Σαντορίνη. Στον ουρανό ερωτοτροπούν χελιδόνια σε ένα σκηνικό ερυθρών κρίνων με χρυσοκίτρινους μίσχους, λουλούδια που ακόμα και σήμερα ανθίζουν στις Κυκλάδες. 

Η τοιχογραφία της Άνοιξης

Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο  

.

PRIMAVERA

Spring - Fruhling Franz Xaver

Άνοιξη και ποίηση

Θα ΄'θελα να φωνάξω τ' όνομά σου, αγάπη μου, μ' όλη μου τη δύναμη...Να τ' ακούσει η άνοιξη και να 'ρχεται πιο γρήγορα.

Τάσος Λειβαδίτης

TA ΠΑΘΗ- Η ΑΝΑΣΤΑΣΗ

ΗΡΘΑΝ ντυμένοι "φίλοι" αμέτρητες φορές οι εχθροί μου το παμπάλαιο χώμα πατώντας. Και το χώμα δεν έδεσε ποτέ με τη φτέρνα τους. Έφεραν το Σοφό, τον Οικιστή και το Γεωμέτρη, Βίβλους γραμμάτων και αριθμών, την πάσα Υποταγή και Δύναμη, το παμπάλαιο φως εξουσιάζοντας. Και το φως δεν έδεσε ποτέ με τη σκέπη τους. Ούτε μέλισσα καν δε γελάστηκε το χρυσό ν' αρχινίσει παιχνίδι ούτε ζέφυρος καν, τις λευκές να φουσκώσει ποδιές. Έστεισαν και θεμέλιωσαν στις κορφές, στις κοιλάδες, στα πόρτα πύργους κραταιούς κι επαύλεις ξύλα κι άλλα πλεούμενα, τους Νόμους, τους θεσπίζοντας τα καλά και συμφέροντα, στο παμπάλαιο μέτρο εφαρμόζοντας. Και το μέτρο δεν έδεσε ποτέ με τη σκέψη τους. Ούτε καν ένα χνάρι θεού στην ψυχή τους σημάδι δεν άφησε ούτε καν ένα βλέμμα ξωθιάς τη μιλιά τους δεν είπε να πάρει. Έφτασαν ντυμένοι "φίλοι" αμέτρητες φορές οι εχθροί μου, τα παμπάλαια δώρα προσφέροντας. Και τα δώρα τους άλλα δεν ήτανε παρά μόνο σίδερο και φωτιά. Στ' ανοιχτά που καρτέραγαν δάχτυλα μόνον όπλα και σίδερο και φωτιά. Μόνον όπλα και σίδερο και φωτιά.

Θέ μου Πρωτομάστορα * μέσα στις πασχαλιές Και Συ

Θέ μου Πρωτομάστορα * μύρισες την Ανάσταση!


Εσύ την όψη των αγίων οξύνεις κι εσύ στου νερού των αιώνων την άκρη σύρεις πασχαλιάν αναστάσιμη! Αγγίζεις το νου μου και πονεί το βρέφος της Άνοιξης!   ΟΔΥΣΣΕΑΣ ΕΛΥΤΗΣ